Mooi zit?! Nergens goed voor.

Blog nr 1, Mooi zit?! Nergens goed voor!

Zie je de foto? Dit is waar we het over gaan hebben. De oefening “mooi” zit of “ pretty” wordt door toch wel redelijk wat hondenbaasjes geoefend met hun hond. Soms met het idee dat het een goede oefening is om hun “core” te versterken en soms omdat het gewoon een leuke oefening is.

Waarom niet?

Zelf heb ik deze oefening ook wel eens geprobeerd om ze aan te leren, maar heb dat om een of andere reden nooit doorgezet. Wist niet dat het niet goed zou zijn, maar twijfelde er wel aan. Toen had ik nog niet de kennis die ik nu heb, en nu zeg ik doe de oefening maar niet.

1. Het is niet functioneel

Wanneer heeft je hond deze vaardigheid nodig? Kan het vertaald worden naar een andere functionele beweging? Versterkt het echt de core spieren? Nooit, nee, nee

Geen reden dus om hem wel te gaan trainen, er zijn genoeg andere leuke en functionele oefeningen

2. Wat gebeurt er met de facet gewrichten tijdens de mooi zit?

De facet gewrichten zijn de gewrichten van de wervelkolom die bewegingen controleren. Met uitzondering van de eerste twee wervels, is elke andere wervel verbonden met de wervel erboven of eronder door een reeks facetgewrichten en de discus(tussenwervelschijf). De facetgewrichten dragen belasting over, maken beweging mogelijk en blokkeren ook ongewenste bewegingen (1,3). Laten we eerst beseffen dat de facetgewrichten in de rug van de hond zijn ontworpen om krachten van ledematen naar het lichaam / de ruggengraat over te brengen met de hond in ‘normale hondenposities’ (zittend, staand, liggend en bewegend bewegend). Wanneer een hond zich in een mooie zit bevindt, gaan er 180 Newton kracht door de facetgewrichten (2). Vergelijk dat met normaal lopen (ongeveer 107 Newton) of staan ​​(ongeveer 26 Newton). Traplopen komt dicht bij 170 Newton, maar rechtopstaand op twee benen oefent de meeste kracht uit door de facetgewrichten. Daar is zeker geen voordeel aan!

3. De facetgewrichten veranderen op den duur van vorm.1

Er is gemeld dat wanneer een hond meer strekking van zijn rug heeft, zijn lichaam zich zal gaan aanpassen. De gewrichtsoppervlakken zullen afvlakken em vergroten en dus minder stabiliteit geven. Er is dan dus meer beweging mogelijk. In wezen blokkeren de gewrichten de beweging niet langer, ze laten nu meer beweging toe als aanpassing van wat van het lichaam wordt gevraagd. Het klinkt misschien als een goede oplossing voor de korte termijn. Wanneer dit gebeurt, betekent dit echter ook dat er meer spanningen en krachten op structuren komen te staan die niet verder mogen worden belast (bijv. De schijf of de spieren of kleine lokale ligamenten). Wanneer dit gebeurt moet het lichaam op een andere manier het gebied gaan stabiliseren.

Hoe het lichaam dit doet, is door extra bot aan te maken om te proberen te stabiliseren (ook bekend als spondylose). Spondylose is wanneer een botbrug wordt gevormd tussen elke wervel aan de onderkant van de wervelkolom. Hoewel dat niet super erg is, de aanwezigheid van spondylose (dwz hun hond is niet kreupel of verlamd door zijn aanwezigheid), betekent dit wel dat er een deel van de rug is dat te stijf is geworden. Vervolgens wordt een ander gebied van de lumbale wervelkom waarschijnlijk te flexibel om te compenseren. En echt geweldig is dit ook niet.

4. Het iliolumbale ligament (3).

Het wat? Misschien heb je er nog nooit van gehoord. Uw hond heeft hem niet. Het iliolumbale ligament wordt bij mensen aangetroffen. Het is een sterk ligament dat helpt om de lumbosacrale overgang 6 te stabiliseren (in feite de overgang tussen de lage rug en het bekken / staartbeen). Het is een ligament dat waarschijnlijk wordt aangetroffen bij mensen en niet bij dieren met vier poten, omdat we als tweebenige wezens meer stabiliserende mechanismen nodig hebben om ons te helpen rechtop te blijven! Er wordt gedacht dat de spier Quadratus Lumborum helpt bij het stabiliseren van de wervelkolom van viervoeters bij afwezigheid van het iliolumbale ligament (5). Maar dit is een vrij dunne, kleine spier bij honden, dus het zal waarschijnlijk niet dezelfde stabiliteit bieden als een sterk ligament!

5. Meer ontbrekende ligamenten!

Er werd een interessante studie uitgevoerd naar de ligamenten van viervoeters (d.w.z. honden / paarden / knaagdieren), tweevoetigen (mensen) en pseudobipeds (vogels) (4). De onderzoekers ontdekten dat een van de ligamenten (aan de zijkant van de wervel in de thoracale wervelkolom) afwezig was bij alle viervoeters die ze bestudeerden. Ze speculeerden dat deze extra ligamenten een ontwikkeling waren na de mechanische uitdagingen die uniek zijn voor het hebben van een rechtopstaande ruggengraat. Ze bespraken ook hoe ontwikkelingsscoliose geen typisch probleem was bij viervoeters, maar vaker voorkomt bij mensen en vogels. In wezen wordt rechtop staan ​​geassocieerd met hoge facetgewrichtskrachten, een hogere incidentie van scoliose en de behoefte aan extra ligamenten. Honden zijn niet ontworpen om tijd door te brengen in een rechtopstaande houding. (Noch geiten, paarden of varkens … voor het geval je het je afvroeg!)

Al met al dus geen redenen om de oefening te doen, maar genoeg om de oefening NIET te doen. Laten we stoppen met de Mooi Zit, dan voorkomen we mogelijke verdere problemen.

Vertaling van bron https://www.fourleg.com/Search-Results?t=b&id=290

Referenties

1.Breit S. Functional adaptations of facet geometry in the canine thoracolumbar and lumbar spine Th10-L6). Ann Anat 184: 379-385, 2002.

2.Buttermann et al.  In vivo facet joint loading of the canine lumbar spine.  Spine, 17(1): 81-92, 1992.

3.Evans & deLahunta.  Miller’s Anatomy of the Dog, 4th Edition.  Elsevier, St Louis, MO, 2013.

4.Jiang et al.  A comparison of spinal ligaments – differences between bipeds and quadrupeds.  J Anat 187: 85-89, 1995.

5.Gregory et al. The canine sacroiliac joint. Preliminary study of anatomy, histopathology and biomechanics Spine 11(10): 1044-1048, 1986.

6.Woodburne & Burkel. Essentials of Human Anatomy, 8th Edition.  Oxford University Press, New York, NY: 559-560, 1988.